The last one

Samen met Jan en Dieter vertrekken we voor een tochtje van 6 dagen, van Laredo direct naar onze kusten. Als je rekening houdt met het weer valt Biskaje altijd wel mee. Doch vanaf Brest begon de voorspelde westenwind; 2 dagen en nachten 40 knopen wind. Weliswaar vanachter, doch toen de automatische piloot het begaf, het begon te regenen en de golven metershoog kwamen , wist ik het: ik ben bijna thuis!


Karin komt terug aan boord op 27 augustus in Dunkerque en de 28e varen we samen met Jan naar Nieuwpoort.

Blij omdat we hét gedaan hadden, doch zeker ook met een spijtig gevoel van, het is gedaan.

Onvoorstelbaar (we vallen in herhaling ) hoe snel alles voorbij is gegaan. Het eerste wat opvalt zijn de temperaturen, sedert Brest niet meer dan 17 graden, de hobbelige Noordzee, de stromingen, ondieptes , zware wolken en regen.

Maar toen we Nieuwpoort naderden: eerst de snelle boten , daarna de SAR van Daan, Rik en Ronny, en dan een twintigtal zeilboten met vrienden ter verwelkoming, op het staketsel en in onze club een hartverwarmend publiek van vrienden en familie. We voelen ons welkom , dank daarvoor.

Hier eindigt dit verhaal.

We hopen meer te relativeren, over geen pietluttigheden meer te zeuren en steken geen tijd meer in negatieve energie. Mocht dit veranderen door de tijd, herinner ons er dan aan, zodat we er iets kunnen aan doen.

Opnieuw vertrekken misschien ?

Met oprechte dank voor jullie interesse en sympathie.

Karin en Steven