Foto's

Markiezen en Tuamoto atollen

Zoals gezegd varen Karin en ik nu richting Papeete , Tahiti, waar Soetkin een maandje aan boord komt. Een maandje omdat de tijd zo snel vliegt. Van Atuona, gelegen op het Markieze eiland Hiva Oa, waar we toekwamen na de oversteek met Jan en Joris, deden we baaitjes op de naburige eilanden Ua Haku en Nuka Hiva, het administratief centrum van de Markiezen. Vandaar naar Ua Pou, het laatste Markiezen eiland voor de oversteek van 465 mijl of vier dagen, naar de Tuamoto atollen. Hierbij moet je je voorstellen: een krater vol water en rondom een ring van dunne eilandjes, met meestal maar één nauw gat om er in te varen. Dit betekent wel stromingsberekening, anders geraak je er niet in, of vlieg je met de stroming mee, de riffen op . Manihi, ons eerste atol , is vooral gekend van zijn parels en dito kwekerijen. De rest van de atols moet het hebben van gedroogde kokosnoten of Copra voor de parfurmerie industrie en een beetje visserij. In Manihi leerden we dan nog Fernando en Stella kennen, de plaatselijke bakkers . Een onbeschrijfelijk , exact even oud, vriendelijk koppel ,de reclame op zichzelf voor dit stukje van de wereld. Hij leerde ons het proces van de parels kweken, vissen schieten met de harpoen, mooie vis zien en vangen, zij leerde ons deze koken op een culinaire manier, en wij leerden hen pizza bakken en koekebrood maken.
Hun levensfilosofie , bemin een vreemde belangeloos, zoals jezelf, is iets om de hele wereld over te dragen. Zij komen in 2012 naar ons, ik hoop dat jullie ze ook zullen mogen ontmoeten. Nu liggen we op Tikehau, onze laatste stop op de Tuamoto, voor we de trip van twee dagen naar Tahiti maken. Hert weer zit mee, bij jullie trouwens ook, horen we, en we hebben prachtige ervaringen zoals je las, dus alles ok.
Een min puntje : we willen meer foto's toevoegen, maar dit lukt ons niet, misschien weet iemand een oplossing ?

De stille oceaan of Pacific

Zoals gemeld in ons vorig bericht, we konden opnieuw genieten van een uitzonderlijke crew : Joris , Dendermondenaar,de scrabblekampioen, Thomasfan en voortreffelijk visser met de plank op bonitos , en Jan, Aalstenaar,chief engeneer, visser , karnavalfan en Mc Giver . Het werden uiteindelijk 24 dagen varen. De eerste twee dagen geen wind, vandaar traag en een beetje motor bij. Daarna ging het vlotter en de laatste 16 dagen is de spi er niet af geweest. Zalig zeilen. Jullie vragen zich natuurlijk af wat je zo al doet op een kleine 90 M² met zijn vieren met rondom alleen maar water. Eerst en vooral worden de "wachten " afgesproken. Iedereen moet 2,5 uur de wacht houden, dwz zien dat het schip zijn koers houdt, we met niets of niemand in aanvaring komen, de zeilen goed staan (vooral de spinnaker dus) en is dan 7,5 uur vrij. 24 op 24 uur wordt er gewaakt. We zien echter geen schepen doch wel prachtige sterrenhemels. Om de twee dagen worden er twee broden gebakken. Om 8u3O samen ontbijten, bijpraten over de te volgen strategie aan de hand van de weerberichten, het weerbeeld en onze positie. Afwassen wordt een prettige routine en elke dag wordt de kuip geveegd . Daarna gaat iedereen wat chillen. Zij die de laatste wachten hadden in de nacht nog wat slapen , de andere, niet van wacht leest een van de vele goede boeken aan boord. Tegen 11.30 kan er een pintje vanaf en worden er hapjes gemaakt voor het middagmaal. Samen eten blijft een van de aangenaamste activiteiten , en erna is er collectieve siestatime, behalve voor die van wacht natuurlijk. Om 15.OO is er koffie, al dan niet met een vers klaargemaakt gebak of chocolade en tegen 17.OO wordt alweer aan het avondeten gedacht en gewerkt .
Regelmatig wordt volgens de graden de klok een uur teruggedraaid. We genieten samen van de zonsondergangen waarna we aan tafel gaan. We moeten en leven graag met de zon. Doch de dag wordt regelmatig onderbroken door het spotten van dolfijnen , die naast en voor ons zwemmen, en walvissen . Steeds opnieuw een prachtige belevenis die moeilijk te beschrijven is. Tevens worden er , af en toe, een tonijn ( beter als biefstuk) en een Dorade (evengoed als onze noordzeetong), gevangen . Opmerkelijk moment op 4 april, Jan werd 48 lentes. s Nachts gebakken, boot versierd in de overtuiging dat de jarige niets zou merken . Doch de karnavalman is veel gewoon. Volgens ons had hij alle atributen bij om op zijn eentje het volledige Aalsters karnaval na te bootsen. Het feit dat de een uit Aalst , de ajuin, en de ander uit dendermonde, met zijn pièrd, kwam, zorgde voor dagelijkse hilariteit.
Kortom, de 24 dagen vlogen voorbij en we zijn veilig geland in Hiva Oa op de Markiezen. Op 11 april kwam dan de vlucht uit Egypte. Plots konden Jan en Joris onmiddellijk een vlucht krijgen van hier naar Papeete, om vandaar naar huis te vliegen. Op 2 uur tijd werden de graven van Brel en Guagin bezocht, alles ingepakt en gekoerst naar de luchthaven (vliegveldje).
Wij met zijn tweetjes nu verder via de Tuamotu eilanden naar Papeete, (700 mijl) , Tahiti, waar Soetkin op 4 mei ons zal vergezellen.