De grote oversteek

Beetje verslag van Maarten's eerste oversteek, het matroosje mag de blog aanvullen:

canarische - cape verdie
Een dag na aankomst zijn we vertrokken in Las Palmas . Tijdens die tocht, met niet zo veel wind, heb ik twee keer moeten overgeven en heb ik me dus twee dagen niet goed gevoeld. 's Nachts deden we nog een lange broek aan en minstens een trui, soms ook een jas. Tijdens deze oversteek, die 8 dagen duurde (waardoor mijn zeeziekte nog meeviel), zagen we dolfijnen (uit het filmpje) en een hele hoop vogels, voornamelijk stormvogeltjes. Eens in kaapverdië kwamen we aan in Mindelo, grootste stad van het eiland San Vicente. Het stadje stelde niet veel voor, maar we konden er wel op restaurant gaan, wassen, de boot kuisen, tanken, discussieren, inkopen doen, ... Daar ben ik trouwens ook naar de kapper gegaan voor de prijs van 2 euro. Ik moet wel eerlijk toegeven dat mijn haar niet overal even lang geknipt is. Daar zagen we trouwens ook twee roofvolgels die volgens mij visarenden waren.

Cabo Verde – Tobago
We vertrekken 12 december uit Mindelo met de vliegende vissen (die weigeren te vliegen wanneer ik de camera uithaal) voor ons uit springend en een stevige wind van achter. Die eerste dag halen we ook voor de eerste keer 11 knopen op de wind alleen, waar we tijdens de eerste trip een gemiddelde van 5 knopen vaarden, meestal met motor. Tijdens deze trip zien we verscheidene vogels, waaronder de fregatvogel, de douglas (of noorse) stern, kleine jager en opnieuw de stormvogel. Hier zien we ook een groep grienden of kleine potvissen (zijn het niet zeker) en ik zie een walvis (de rest was te laat). Door het spuitende geluid van de walvis had ik hem opgemerkt, de rest heeft noch de ogen, noch de oren om hem snel genoeg te zien,en na het naar adem happen van het beest, verdwijnt het ook voor een half uur onder water, vandaar dat je geluk moet hebben om hem te zien.
Op deze tocht vieren we ook kerst, waarbij Marc zorgt voor de cadeaus en Ewald voor plastronnen uit karton. Deze dag is ook de eerste sinds het vertrek waarbij ik mijn baard trim! Tijdens de lange overtochten dronk ik geen alcohol en at ik niet veel, maar voor kerst kon er toch een pintje af. Op de overtocht eten we trouwens elke ochtend zelfgemaakt brood, die één van ons afwisselend een dag op voorhand maakt. Af en toe mislukt dit ons en bijgevolg eten we dan brood wat niet gegist is, wat wil zeggen een brood, de grootte van twee vuisten, wat een kilo tweehonderd van gewicht heeft. Dit is dan ook het eerste waar ik een degou van krijg. 's Nachts hebben we trouwens ook een wacht van twee uur, wat doorloopt tijdens de dag. Dat wil zeggen dat je acht uur kan slapen en twee uur op moet, wat elke keer andere uren zijn. Dit is best leuk, want tijdens deze wachten heb ik wat aan astrologie gedaan en ken ik nu super veel sterrenbeelden!
We hebben ook verschillende vissen aan de haak geslaan,waaronder dorade (vis met weinig smaak), rode tonijn (super lekker!) en een grote gestreepte, voor ons onbekende vissoort.Het was altijd een sensatiemoment wanneer de rotor van de vislijn begon te ratelen;” wat hebben we deze keer gevangen?”Ook het schoonmaken en versnijden van de vis was een hele onderneming maar werd uitgevoerd met veel deskundigheid!
Deze tocht duurde 17 dagen en op 29 december zetten we voet aan wal in Tobago, meer bepaald Scarborough (de hoofdstad ). We ankeren tussen wat vissersboten ,een ferry en een groot cruiseschip!. Zoals altijd op nieuw land moeten we ons eerst gaan 'inklaren'. Wat wil zeggen dat we het wettig maken dat we van dat moment in dat land verblijven. Na het inklaren doen we het tweede dat we altijd doen en dat is op café gaan. 's Avonds gaan we dan een pizza eten bij een Italiaan. Het volk in Tobago spreekt engels (was laatst een engelse kolonie) en is zeer vriendelijk. Toch is er iets mis aan dit alles, ze leven een beetje afrikaans, de prijzen zijn als in België en het is in de caraïben. Dat alles is een raar gedoe. Bedelaars zie je er bijna niet, maar het is ook niet echt proper.

Tobago - Trinidad
Na Scarborough varen we naar een baai in Tobago, genaamd Mt Irvin Bay. Hier vieren we dan ook Nieuwjaar; Marc, Ewald en ik op het strand, nadat we met zijn allen aan boord gegeten hebben. Mam en pap waren al in bed gekropen. Ik had die dag ook al met het boordfietsje een derde van het eiland rondgepeddeld. Het is hier zeker 27 graden en er zijn geen fietspaden, wees er maar zeker van dat Nederland een leuker fietsland is. Nieuwjaar op dat plaatsje in Tobago stelt niet veel voor, geen feestgedruis. Na wat drinken en sporadisch een vuurwerkje, telt iedereen af op een ander tijdstip. Nadat we allen eens zijn dat 12u toch gepasseerd is, begint een livebandje te spelen met de plaatstelijke rasta DJ, van wie de installatie andere boxen heeft, geplaatst naast die van de artiesten. Wat resulteert in een kakafonie van klanken. Wanneer een van de twee dan ook nog eens special effect geluidjes op zijn klankbord maakt, is het hek helemaal van de dam. Lang hebben we het er dus niet getrokken. Bij deze dan ook van heel de crew een gelukkig Nieuwjaar gewenst, voor allen die dit lezen.
Op de eerste dag van het jaar trekken we naar een andere baai en daar blijkt het zeer goed snorkelen te zijn. Onder water een beetje vis kijken en zwemmen waar je wil. De meest opmerkelijke vissen die we reeds gezien hebben zijn een Mureen en een pijlstaartrog.
De nacht van 4 januari dan naar Trinidad gevaren (12 u) en Marc en Ewald de 5e ’s middags uitgezwaaid. Morgenavond verwachten we Soetie en Pieter die 1O dagen met ons gaan meegenieten van deze mooie natuur……
(Ook Karin heeft haar bijdrage gedaan, dank voor de spelfouten te neutraliseren en de tekst wat vrouwelijker te maken)

El Captain:
Veel ,buiten een dankwoord moet ik er niet meer aan toevoegen. Dank aan allen die er mee met ons ingeloofd hebben, we zijn al een vierde onderweg wat vliegt de tijd !Dank aan alle opstappers tot op heden en vooral aan de de laatste drie , Ewald ,Marc en Maarten, voor de ambiance, de wachten en vooral het prachtige samenzijn. 19 dagen onafgebroken op 90M² , we dachten dat het moeilijker was, maar met deze bemanning kon het niet stuk. En ook dank voor alle nieuwjaarswensen van uit alle hoeken van de wereld en de massa's vanuit het thuisfront.
Nu even chillen in familieverband en dan op naar Panama via Carthagena, wij kijken er weer al naar uit!