Maarten schrijft

Van Palembang tot Singapore.
Alvorens op de boot toe te komen, gaat er steeds een vlucht-, en reiscircus aan vooraf. Dit kan je nagaan bij alle crew die al is meegevaren, voornamelijk dan diegene die in de onbereikbaardere delen zijn opgestapt, zoals de kleine eilandjes in Frans-Polynesië. Deze keer was het opnieuw een ervaring, hoewel minder dan die van anderen, als Katrien en Karin, maar toch het vermelden waard.
Een enkele vlucht naar Singapore en een enkele vlucht naar Palembang zaten in mijn reiskoffer bij vertrek. Singapore mag je niet binnen zonder ticket ergens anders heen en jammer genoeg is dit ook zo met Indonesië. Een uur voor opstijgen van de tweede vlucht moest ik dus nog een goedkoop terugvluchtje naar Singapore regelen, anders was er van Indonesië geen sprake en ging ik illegaal vastzitten in de kleine rijke stadsstaat. Via een tussenlanding in Jakarta, waar je een visa en een luchthaventaks moet betalen, toegekomen in de grootste stad op Sumatra. Een goed half uur later, waarbij elke taxidienst afgewimpeld moest worden, kwamen de bewoners van de White Wizard me ophalen in de wagen van en met locals. Natuurlijk veel volk op de baan.
Een dikke twee uur later, met de eerste kennismakingsgesprekken en bezoek aan een karaoke met de allures van een bordeel, namen we een houten bootje die ons twee uur later zou afzetten op de boot.
Van daar aan, veel gevaren tussen de eilandjes, met de vissers die vergezelden en slapen tussen de paalwoningen. Dit is de reden waarom je een deel meegaat op die twee jaar durende reis. Op een bepaald moment zijn de eilandjes op en zie je de skyline van Singapore. Een rilling van kinderlijk enthousiasme maakt zich meester van je wanneer je de gebouwen, de luxe, de weelde en de ongelofelijke drang van meer, hoger, beter ziet. Het geheel is futuristisch, met een eiland enkel voor amusement, eindeloze reeksen shopping malls en bars op elke hoek. Toch is het chinatown en little india die het meest aantrek hebben. De sfeer van de kleine straatjes met de opdringerige inwoners die je alle prul willen aansmeren.
Naast het dure geweld vind je overal in de stad foodcourts waar je eten kan bestellen zoals bij ons op de markt of kermis, maar het daar dan ook kan opeten op een plastieken stoeltje met dito tuintafel en een emmer bier. Hier kost een goede maaltijd slechts 2,50 euro terwijl je overal elders tot de 20 euro gaat.
Het minpunt van de staat is het onderwijs, zo wordt ons verteld. Ze leren niet kritisch denken of met hun handen werken, waardoor er veel buitenlanders het vuile werk doen en de rest gemakkelijk kan inpassen in het strenge systeem.
Wat we onthouden is dat er overal ter wereld vriendelijke mensen zijn, maakt niet uit hoe welgesteld ze zijn. Het is leuk de wereld rond te reizen en nieuwe culturen te ontdekken, maar de gezelligheid van ons Europese land heb ik nog niet teruggevonden.