Na het vertrek van Soetkin lieten we in Tahiti onze bakboord motor herstellen, gelukkig in garantie. Een pluim voor Volvo Penta voor de vlotte oplossing, wat we van een ander toestel niet kunnen zeggen (later meer daarover) . Daarna moesten we 8 dagen in Moorea blijven omwille van een tropische depressie en een pijnlijke kies van Karin , die moest ontzenuwd worden. Er zijn natuurlijk minder mooie plaatsen om te moeten wachten … en tandprobleem is opgelost !
In Huahine, een eiland verder westwaarts, konden we alle proviand inslaan aan de kade van Fare, zeer efficient. Nadien twee prachtige dagen in de rustige baai van Tahaa, waar we elke avond het ganse dorp zagen trainen voor de Heiva, een jaarlijkse danswedstrijd tussen alle eilanden van Polynesie. Iets waar wij zouden van kunnen leren: kun je voorstellen, met gans uw dorp elke avond samen dansen ? Van Tahaa naar Bora Bora, ankeren voor de veelbelovende Bora Bora Yachtclub , ik moest daar toch mijn kop laten zien . Helaas, club is, zoals veel op dit veel belovende eiland, gesloten omwille van gebrek aan belangstelling. Een trend die we op verschillende eilanden moesten ervaren, het toerisme heeft hier een serieuze deuk gekregen. Twee dagen later met succes door de nauwe pas van Maupiti gevaren. Je moet je voorstellen, een gat van 50 meter breedt, links en rechts machtige rollers , opnieuw een adrenalinestoot ! We moesten er dan wel een week blijven omdat de golven te groot werden om weer buiten te varen(doch idem opmerking Moorea) . Op 23 juni vertrokken we naar Rarotonga, een eiland behorend tot de zuid Coock eilanden, die een affiliatie hebben met Nieuw Zeeland . Met een gemiddelde van 6,5 knopen kwamen we na vier dagen aan in Avatiu haven. De enige mogelijke aanlegplaats op Rarotonga, doch niet beschermd voor Noorderwinden, die we natuurlijk net hadden. We bonkten twee keer tegen de kade, ons anker wou niet “pakken” en moesten ons
‘s nachts nog twee keer verleggen in een heksenketel , doch uiteindelijk “stern to” aan de kade. Onze slechtst ervaring tot op heden, doch na een mooie dag, weliswaar twee dagen later, is alles weer vergeten.
Rarotonga is een prachtig eiland, waar je de meest verscheiden mensen tegenkomt, unieke kerkdiensten en ook het merkwaardigste geld. We beleefden een kerkdienst met swingend gezang, denk maar aan Vantgroenenwoud en nadien nodigden ze ons uit voor een maaltijd, omdat we gasten waren. Tevens hebben ze als enigste ter wereld driehoekige munten en een drie dollar biljet.
We blijven hier tot 8 juli vermits we wachten op Jakke, een Aantwaarpse “studie”genoot uit Leuven, om verder te varen naar Aitutaki, Palmerston , Tonga tot in Fiji. Daar stappen nogmaals twee vriendinnen van Karin op, om , je gelooft het niet als je ze ziet, haar vijftigste lente te vieren !
PS: hebben hier telefoonbereik, check elke dag mail tot 9/07, daarna terug op zee !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten