Bij het verlaten van de baai op 18 mei worden we vergezeld door dolfijnen als we richting het volgende eiland, Taha’a varen. Vlak onder Taha’a ligt Raiatea, waar we op de terugreis een nacht zullen doorbrengen. Om 14u mooren we aan een boei voor hotel Hibiscus, wat zal leiden tot het absolute hoogtepunt van de reis. Eigenaar Leo vertelt ons over zijn stichting om waterschildpadden te redden. Soms raken schildpadden verstrikt in de netten van de vissers en zijn ze gedoemd om in de kookpot te belanden. Leo koopt de schildpadden van de vissers en geeft aan bezoekers de kans om een schildpad te adopteren en vrij te laten. Zo hebben wij onze eigen schildpad met de toepasselijke naam ‘Soetkin’geadopteerd (een echte Vlaamse naam die –aldus papa- het doorzettingsvermogen van de Vlamingen zal doorgeven aan onze schildpad). Na een ‘piercing’ met haar unieke nummer nemen we Soetkin mee in onze dinghy en varen we verder naar de plaats waar we haar gaan vrijlaten. Mama en ik krijgen de eer om haar los te laten, een fantastisch gevoel!
Taha’a is verder een heel mooi eilandje, rustig en prachtige natuur. We eten er ’s avonds lekkere Merlijn en bezoeken de volgende dag nog een ecologische vanilleplantage (5% van de algemene vanilleproductie gebeurt in Polynesië, wat tevens een ander soort vanille is dan de staafjes die wij kennen). We zullen er de volgende dag ook nog haaien en een schildpad (niet Soetkin) spotten tijdens het snorkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten